Viking avonturen: Schotland, dag 7

Dag 7 – Stirling Castle & Loch Lomond

Op naar het land van de Schotse helden Rob Roy, Robert the Bruce en William Wallace. Met Rabbie’s Trail Burners naar het middeleeuwse Stirling Castle, de ruige natuur van Schotlands First National Park en the bonny, bonny banks of Loch Lomond.

Bus met chauffeur en gids

Vroeg op, want we moeten ons voor 09.00 uur melden op de Royal Mile/High Street. Een stief kwartiertje lopen vanaf ons hotel. Met een bont gezelschap van diverse nationaliteiten vertrekken we in een 18-persoons minibus om 09.15 uur in noordwestelijk richting Linlithgowshire. De bus wordt bestuurd door een zeer zwijgzame chauffeur, die niet echt weet waar hij heen moet. Schotse gids Mac corrigeert en dirigeert hem voortdurend de goede kant op.

Spraakwaterval

Mac is een bijzonder uitbundige prater. Ieder woord heeft een eigen gebaar. Het lijkt wel sign language. Op mijn vraag of hij dat ook ‘spreekt’ krijg ik een heel verbaasde reactie. Van start tot finish praat, verhaalt, vertelt, becommentarieert, debiteert, dicht en zingt Mac zijn stories. Onder meer over de tragiek van Mary Queen of Scots. Hoe zij – nog geen week oud – koningin werd. Hoe haar vader James V aan een gebroken hart stierf toen hij ontdekte dat hij een dochter had en geen zoon. En over de conspiracy rond Mary haar zoon. Is ie het wel of is ie het niet? Die gedachte werpt een heel ander licht op de Britse Koninklijke familie.

Op weg naar Stirling Castle

Onze route door de Forth Vallye werd duizenden jaren geleden al gebruikt door vriend en vijand. De Engelse koning Edward 1 marcheerde op deze zelfde route, op weg naar Stirling Castle. Om meteen weer naar huis gestuurd te worden. Je kunt het je zo voorstellen. Ondanks de dominante aanwezigheid van enorme olieraffinaderijen in de verte.

Braveheart terrein

Rondom Stirling Castle is het duidelijk vulkanisch. Het kasteel staat hoog op een rots en is van veraf al indrukwekkend mooi. We zien ook de imposante toren van het National Wallace Monument. Een eerbetoon aan William Wallace (Braveheart!). Deze nationale held zijn beste triomf is the battle of Stirling Bridge. In 1297 versloeg hij het Engelse leger. Mac presenteert de avonturen in hapklare brokken. Echt, die man kan zo aan het toneel. Vol vuur verhaalt hij over William Wallace, Robert de Bruce en Rob Roy MacGregor.

In Stirling Castle

Helaas hebben we niet heel veel tijd om Stirling Castle te verkennen. Binnen in de grote zalen is het net even te gecultiveerd voor ons. Mooi hoor, maar wij houden van het woeste, het pure en niet van het gestileerde. We dwalen rond en door het kasteel. Gelukkig zijn we vroeg en daarmee de grote drukte voor.

Uitzicht

Oude begraafplaats

Kanonne!

Beetje druk plafond

Mooi!

Uitzoomend

Peukie, anyone?

BHV, de regels

Zo mooi, zo'n buitenmuurtje

Binnenplaats

Wallace Monument en Doune Castle

Mac gidst ons langs het Wallace Monument voor een heel kort fotomoment en langs Doune Castle. Handig want daar is een toilet.

Wallace Monument

Fraaie vergezichten vanuit de bus

Quick blik op Doune Castle

Clan gebied

Een kleine anderhalf uur later worden we weer ingeladen. Mac schakelt direct in standje ´story telling´. Tot ergernis van enkele Deense busbewoners. Zij zoeken nog naar het uit-knopje. Wij reizen door het The Trossachs National Park. Ook wel de miniatuur Hooglanden genoemd. Je ziet grotere en kleine zoetwater lochs, ruige bergtoppen en bosrijke valleien. Dit was hét territorium van de Highland clans.

Lunch met gevogelte

Aberfoyle is onze pitstop voor de lunch. Een klein dorpje waar we een uurtje kunnen ronddwalen. Viking hoort Stella roepen. Op naar de pub. Heerlijk buiten in het zonnetje zitten met onze eigen lunch. Bij de opstapplaats staat een Schot met enkele roofvogels. Hij vraagt waar wij vandaan komen en zegt vervolgens in duidelijk Nederlands: “Dit is een kerkuil.”

Stella!

"Dit is een kerkuil"

Lomond song
De vaart erin, op naar Loch Lomond, het grootste Schotse loch wat zijn naam ontleent aan de al even grote berg, Ben Lomond. De route is werkelijk prachtig. Mac vertelt het verhaal van het lied van Loch Lomond. The high road nemen betekent leven en the low road is de weg naar de dood.

Rob Roy MacGregor

Scotland’s most famous highland folk hero. Zijn leven is een bron van inspiratie geweest voor auteurs en acteurs. Hij was soldaat, zakenman, veedief, vechtjas en vogelvrij verklaarde. Het dragen van de naam MacGregor werd op een goed moment verboden. Clanleden droegen vanaf die tijd namen als Murray, Graham en Stewart of kozen voor neutrale achternamen als White, Brown en Black.

Tussenstop

Inversnaid, een gehucht middenin Rob Roy MacGregor land. We mogen kiezen: Stella of een korte wandeling langs het meer. Tja. Wij nestelen ons in de zon op het terras van de lokale pub. Thee!

Lake of Mentieth

Op de terugweg naar Edinburgh passeren we het enige meer in Schotland, Lake of Mentieth. Dit dankt zijn naam aan het verraad van de Graaf van Montieth wat leidde tot de executie van Rob Roy MacGregor in Londen, Engeland. Een verhalende Mac is fantastisch maar het begint slaapverwekkend te worden. Ik merk dat ik delen van mythen en legenden mis. Op dat moment neemt de chauffeur een onverwachte afslag. Mac stuurt hem door zijn geboortedorp, richting de befaamde Edinburgh bridges. Opnieuw een kort fotomoment en door naar het eindstation, Waverley Bridge.

Voor auto-

en treinverkeer

Hier komen die k.. meeuwen vandaan

Slimme Jimmy

Het zal je niet verbazen dat we geen zin hebben in een wandeling. Dus schieten we het eerste de beste restaurant binnen, Chinees Jimmy Chungs midden op Waverley Bridge. Buffet, handig en heerlijk na zo’n dag vol nieuwe indrukken. Die Jimmy is slim, want met het Fringe Festival in de stad grijpt hij zijn kans. Dubbelduur.

Calton Hill

Sjokkend gaan we richting hotel. Met een laatste restje energie sleuren we onszelf de steile helling en de vier lange trappen naar Calton Hill op. Wat een adembenemend uitzicht. Het schemert inmiddels en is praktisch niemand op deze heuveltop. Hier staan verschillende monumenten. Het Nelson Monument, Dugald Stewart Monument en het op het Parthenon geïnspireerde National Monument. Dat laatste is traploos, 2 meter hoog en echt een brug te ver voor ons vermoeide reizigers om te beklimmen. Heel verrassend is het straatmeubilair. De bankjes zijn bijna allemaal voorzien van een herdenkingsplaatje. Bijzonder!