Schotland, dag 3

Dag 3 - Eilean Donan Castle and Isle of Skye

Vroeg uit de veren. Geen punt want we slapen hier als lochs. O nee, logs. Ondanks die vreselijk schreeuwende meeuwen de hele nacht. Wat mij betreft... afschieten. Snel een verfrissende Schotse douche, onsmakelijk ontbijtje en hop, in de bergschoenen. Korte wandeling naar Inverness busstation waar onze minibus staat te wachten.

Een hok vol

Even later rijden 24 vreemde vogels van allerlei pluimage als makke schapen in een gemotoriseerd hok gepropt Inverness uit. Gids Joe praat ons al chaufferend, fietsers op de snelweg ontwijkend en consequent de rotondes linksom nemend – je houdt je hart vast – langs the Black Isle richting Achnasheen.

Tussenstop

Het landschap is werkelijk prachtig en al snel bereken we Lochcarron voor een plas- en koffiepauze. Echt in de middle of nowhere. Hotelletje, drie huizen en veel schapenkoppen. Bizar om daar ineens zo een knalrode dr. Who telefooncel te zien staan. En nog maffer, een bordje op het koffiepand waar opstaat: Suzuki only. Laat ik nu zo’n ding hebben, thuis.

Dr. Who was here

Sfeermaker

In de bus allemaal setjes. Honderd jaar getrouwde Engelse stellen, aardige en spraakzame Britse vader met dochter, Amerikaanse opa met kleindochter, Indiase vrienden en een zeer zwijgzaam Hollands stelletje. Kleindochter in roze jas is bijzonder gevalletje. Loopt overal en nergens naar toe en is steeds zoek. Joe doet zijn best de sfeer er in te houden, maar het is een te gemengd gezelschap.

Daredevil driver

We vervolgen onze tour langs Loch Carron. De wegen zijn hier smal, behoorlijk hobbelig en soms angstig steil. Hier en daar zie je een gek op een mountainbike een woeste poging doen tegen zo’n berg op te rijden. Levenslink! Zeker met Joe achter je aan. Met hem achter het stuur is een sportbeha geen overbodige luxe. In je neus peuteren wil je ook wel laten, want je zit zo in het brein. Nu snap ik waarom we de gordel moeten dragen… je komt regelmatig los van de stoel. Boink.

 Fantastische vergezichten...

 over bens, glens...

 en lochs.

Tempo maken

Eenmaal langs Loch Carron begint de weg te stijgen. Nog altijd in noodtempo, rijdend en pratend, loodst Joe ons langs adembenemende vergezichten. Uiteraard worden we hier en daar losgelaten voor een fotomomentje. Viking kijkt zijn ogen uit met zijn nieuwe verrekijker. Vroeg verjaarscadeautje. En even later zijn we hotsend en botsend terug op zeeniveau bij het zoutwater Loch Alsh.

Lunchtijd

Nu zien we in de verte de brug naar the Isle of Skye met de Cuillin Mountains op de achtergrond. Fotomomentje! De volgende stop is Broadford. In het Broadford Hotel krijgen we een stevige - lekker vette - lunch geserveerd. Blurp. Jammer, want wij lopen liever een uurtje buiten met een broodje in de hand. Zitten kun je overal.

De wondere natuur van Skye

Up, down, Elgol

Het echte werk begint. Joe racet bergje op, bergje af. Je weet de hele middag exact wat je met de lunch naar binnen hebt gewerkt. De route gaat over smalle bergpaadjes, rakelings langs gapende gaten, huiveringwekkende peaks en talloze grazende Kamikaze schapen. We stappen uit bij het haventje van Elgol. Nou ja, haventje. In onze ogen is het drie keer niks. Op zondag is hier sowieso niet veel te beleven en wij besluiten boven op de berg te blijven en daar de boel te verkennen. We vinden al snel een huisje op de top waar een oude Schotse hippie aan huis een koffietentje runt. Vanaf zijn terras genieten we van het werkelijk ongekend mooie uitzicht. Hij vertelt dat we met een beetje geluk walvissen en robben kunnen zien zwemmen. Het beetje geluk zit voor ons vandaag in de eerste echte goede cappuccino. Het ongeluk in een overvloed aan krijsende attack-meeuwen.

Uitzicht op 'haventje' Elgol en walvissen (?)

Eilean Donan Castle

Tijd voor het volgende avontuur. De hotseknots weg terug. Eerst een bezoek aan Eilean Donan Castle. Volgens kenners het meest romantische kasteel in de Hooglanden. Hier arriveren we aan het einde van de middag. Het is er razend druk en we hebben maar drie kwartier om het te bezichtigen. Nu zijn wij niet zo van de interieurs. Dus neuzen we vooral om en rond deze machtige vesting. Met een beetje fantasie zie je de Vikingboten de bocht om komen varen. Wel jammer dat je later op internet moet zien wat je ter plekke niet hebt kunnen bekijken. Te druk.

Back in time

Terug in Inverness

Zodra we Eilean Donan achter ons laten valt de halve bus in slaap. Inmiddels gewend aan Joe zijn daredevildriving techniek genieten we van zijn verhalen, het aan ons voorbij schietende, snel veranderende landschap en snel bereiken we de oevers van Loch Ness. In de tuin van het Loch Ness Centre in Drumnadrochit staat een grijs grijnzend monster. Nessie, in plastic uitvoering. We grijnzen terug.

The Exchange

Bij terugkomst in Inverness wandelen we snel The Exchange binnen. Viking eindelijk zijn ijskoude Stella en ik aan de cola. Na een, wederom groenteloos, diner met de onvermijdelijke frieten gaan we nog diep onder de indruk en doodmoe naar de hotelkamer. Deze busreis was super, maar eigenlijk te veel, te kort. Zzzzzzzzzzzz.