Onze laatste dag. Spijtig, maar waar. Het vliegtuig vertrekt vroeg in de avond dus we hebben nog een behoorlijk lange dag in Edinburgh. We worden stijf en stram wakker. De kilometers zijn goed voelbaar in de zwaar geteisterde kuiten. Een warme douche doet wonderen. En een goed ontbijt helpt natuurlijk ook.
Clankleuren shopping
Na onze koffer en tas bij de receptie in verzekerde bewaring te hebben gegeven zijn we er klaar voor. De toerist uithangen! Eerst koffie, bij Starbucks op de Royal Mile. Dus niet, daar staat een enorme rij. Vroege Fringers. We wandelen van souvenirshop naar kiltverkoper en van whiskywinkel naar outletstore. Voor het eerst treffen we een boekje aan over Viking zijn clan. Meteen gekocht natuurlijk.
Edinburgh Castle
Voor vertrek naar Schotland hadden we al bedacht om dit enorme kasteel op onze laatste vakantiedag te bekijken. We zijn er redelijk vroeg. Met onze Explorer Pass komen we snel binnen. Eén van de redenen om Edinburgh Castle te bezoeken is de overheerlijke chocolade taart in het Queen Anne Café. Om je vingers bij af te likken. Bovendien is de koffie hier weergaloos lekker. Viking en ik nemen er de tijd voor.
Zomer of winter
In het kasteel in het een gekkenhuis. Onwaarschijnlijk veel mensen. Misschien is augustus toch niet de beste maand om Edinburgh te bezoeken. Tenzij je voor het Fringe Festival of de Tattoo komt natuurlijk. Tijdens onze vorige bezoek, vlak voor Hogmanay, waren er geen rijen, geen geïrriteerde toeristen, geen gillende kinderen en geen busladingen buitenlanders met een schreeuwerige gids ervoor.
Oudste gebouw
Maar met het betere ellebogenwerk en wat tenentrapperij kom je een heel eind. Ik wil graag St. Margaret's Chapel in. Dit kleine kapelletje is rond 1130 gebouwd door David I en het oudste gebouw in Edinburgh. In de rij en door de rij weer naar buiten gewerkt. Toch snel wat foto’s gemaakt. Viking wacht buiten in het zonnetje. Vervolgens vereren we het Military Museum met een bezoekje. Om ons daarna in het strijdgewoel op de verschillende binnenplaatsen te storten. Na het uitzicht vanaf de kantelen uitgebreid te hebben bewonderd, verlaten we – tegen de stroom in – het kasteel wat je gezien moet hebben, Edinburgh Castle.
Gebrandgeschilderde ramen
in de kleine kapel
en heel fraai gebedsboek
Daar komt de cavalerie
Hoog en laag
Langzaam afzakkend over de Royal Mile komen we bij North Bridge. Hier zie je goed de enorme niveauverschillen in de stad. Langzaam maar zeker wordt het tijd om onze valiezen op te halen. Eerst nog een Stella en een koffie. Bij een Italiaan deze keer. Kijk, die snapt hoe je een cappuccino van niveau maakt. Klein kopje, goed melkschuim. Hij mag blijven. Nog één bezoekje aan een souvenirshop. Hoera, een haarstrik voor Viking in de juiste clankleuren en de zeer gewilde Red Hot Chilli Pipers cd, Music for the Kilted Generation. Luister en huiver!
Fringers,
meer fringers,
Hoezo druk!
Fringende politievrouwen
Plakpaal
Terugreis
Koffers halen. Op weg naar het hotel lopen we een steil trapje op wat naar een eeuwenoude begraafplaats leidt. De laatste foto's. Nu in de benen en in de rij voor de Airlink bus, laatste blik op het kasteel, 30 minuutjes rijden en we zijn op Edinburgh Airport. Iets te vroeg. Het wachten begint. Na het inchecken werken we de laatste pondjes weg en smullen van versbereide sushi. We mogen boarden. Waarom is de terugreis zoveel sneller dan heenreis? Geen vleugellam vliegtuig deze keer en wind mee, want we landen bijna 25 minuten eerder dan e.t.a.
Zo mooi maar in slechte staat
Toch fraaier
Thuis Zoon heeft Lucy, de Kever, geparkeerd en staat al te springen in de aankomsthal. Met een roze ballonnetje, dolfijn. De kortste weg naar je kind gaat langs de glimlachende douanebeambten. Zij laten deze moeder met liefde door. Fijn, thuis. Met nu al een beetje heimwee.
Op naar het land van de Schotse helden Rob Roy, Robert the Bruce en William Wallace. Met Rabbie’s Trail Burners naar het middeleeuwse Stirling Castle, de ruige natuur van Schotlands First National Park en the bonny, bonny banks of Loch Lomond.
Bus met chauffeur en gids
Vroeg op, want we moeten ons voor 09.00 uur melden op de Royal Mile/High Street. Een stief kwartiertje lopen vanaf ons hotel. Met een bont gezelschap van diverse nationaliteiten vertrekken we in een 18-persoons minibus om 09.15 uur in noordwestelijk richting Linlithgowshire. De bus wordt bestuurd door een zeer zwijgzame chauffeur, die niet echt weet waar hij heen moet. Schotse gids Mac corrigeert en dirigeert hem voortdurend de goede kant op.
Spraakwaterval
Mac is een bijzonder uitbundige prater. Ieder woord heeft een eigen gebaar. Het lijkt wel sign language. Op mijn vraag of hij dat ook ‘spreekt’ krijg ik een heel verbaasde reactie. Van start tot finish praat, verhaalt, vertelt, becommentarieert, debiteert, dicht en zingt Mac zijn stories. Onder meer over de tragiek van Mary Queen of Scots. Hoe zij – nog geen week oud – koningin werd. Hoe haar vader James V aan een gebroken hart stierf toen hij ontdekte dat hij een dochter had en geen zoon. En over de conspiracy rond Mary haar zoon. Is ie het wel of is ie het niet? Die gedachte werpt een heel ander licht op de Britse Koninklijke familie.
Op weg naar Stirling Castle
Onze route door de Forth Vallye werd duizenden jaren geleden al gebruikt door vriend en vijand. De Engelse koning Edward 1 marcheerde op deze zelfde route, op weg naar Stirling Castle. Om meteen weer naar huis gestuurd te worden. Je kunt het je zo voorstellen. Ondanks de dominante aanwezigheid van enorme olieraffinaderijen in de verte.
Braveheart terrein
Rondom Stirling Castle is het duidelijk vulkanisch. Het kasteel staat hoog op een rots en is van veraf al indrukwekkend mooi. We zien ook de imposante toren van het National Wallace Monument. Een eerbetoon aan William Wallace (Braveheart!). Deze nationale held zijn beste triomf is the battle of Stirling Bridge. In 1297 versloeg hij het Engelse leger. Mac presenteert de avonturen in hapklare brokken. Echt, die man kan zo aan het toneel. Vol vuur verhaalt hij over William Wallace, Robert de Bruce en Rob Roy MacGregor.
In Stirling Castle
Helaas hebben we niet heel veel tijd om Stirling Castle te verkennen. Binnen in de grote zalen is het net even te gecultiveerd voor ons. Mooi hoor, maar wij houden van het woeste, het pure en niet van het gestileerde. We dwalen rond en door het kasteel. Gelukkig zijn we vroeg en daarmee de grote drukte voor.
Uitzicht
Oude begraafplaats
Kanonne!
Beetje druk plafond
Mooi!
Uitzoomend
Peukie, anyone?
BHV, de regels
Zo mooi, zo'n buitenmuurtje
Binnenplaats
Wallace Monument en Doune Castle
Mac gidst ons langs het Wallace Monument voor een heel kort fotomoment en langs Doune Castle. Handig want daar is een toilet.
Wallace Monument
Fraaie vergezichten vanuit de bus
Quick blik op Doune Castle
Clan gebied
Een kleine anderhalf uur later worden we weer ingeladen. Mac schakelt direct in standje ´story telling´. Tot ergernis van enkele Deense busbewoners. Zij zoeken nog naar het uit-knopje. Wij reizen door het The Trossachs National Park. Ook wel de miniatuur Hooglanden genoemd. Je ziet grotere en kleine zoetwater lochs, ruige bergtoppen en bosrijke valleien. Dit was hét territorium van de Highland clans.
Lunch met gevogelte
Aberfoyle is onze pitstop voor de lunch. Een klein dorpje waar we een uurtje kunnen ronddwalen. Viking hoort Stella roepen. Op naar de pub. Heerlijk buiten in het zonnetje zitten met onze eigen lunch. Bij de opstapplaats staat een Schot met enkele roofvogels. Hij vraagt waar wij vandaan komen en zegt vervolgens in duidelijk Nederlands: “Dit is een kerkuil.”
Stella!
"Dit is een kerkuil"
Lomond song De vaart erin, op naar Loch Lomond, het grootste Schotse loch wat zijn naam ontleent aan de al even grote berg, Ben Lomond. De route is werkelijk prachtig. Mac vertelt het verhaal van het lied van Loch Lomond. The high road nemen betekent leven en the low road is de weg naar de dood.
Rob Roy MacGregor
Scotland’s most famous highland folk hero. Zijn leven is een bron van inspiratie geweest voor auteurs en acteurs. Hij was soldaat, zakenman, veedief, vechtjas en vogelvrij verklaarde. Het dragen van de naam MacGregor werd op een goed moment verboden. Clanleden droegen vanaf die tijd namen als Murray, Graham en Stewart of kozen voor neutrale achternamen als White, Brown en Black.
Tussenstop
Inversnaid, een gehucht middenin Rob Roy MacGregor land. We mogen kiezen: Stella of een korte wandeling langs het meer. Tja. Wij nestelen ons in de zon op het terras van de lokale pub. Thee!
Lake of Mentieth
Op de terugweg naar Edinburgh passeren we het enige meer in Schotland, Lake of Mentieth. Dit dankt zijn naam aan het verraad van de Graaf van Montieth wat leidde tot de executie van Rob Roy MacGregor in Londen, Engeland. Een verhalende Mac is fantastisch maar het begint slaapverwekkend te worden. Ik merk dat ik delen van mythen en legenden mis. Op dat moment neemt de chauffeur een onverwachte afslag. Mac stuurt hem door zijn geboortedorp, richting de befaamde Edinburgh bridges. Opnieuw een kort fotomoment en door naar het eindstation, Waverley Bridge.
Voor auto-
en treinverkeer
Hier komen die k.. meeuwen vandaan
Slimme Jimmy
Het zal je niet verbazen dat we geen zin hebben in een wandeling. Dus schieten we het eerste de beste restaurant binnen, Chinees Jimmy Chungs midden op Waverley Bridge. Buffet, handig en heerlijk na zo’n dag vol nieuwe indrukken. Die Jimmy is slim, want met het Fringe Festival in de stad grijpt hij zijn kans. Dubbelduur.
Calton Hill
Sjokkend gaan we richting hotel. Met een laatste restje energie sleuren we onszelf de steile helling en de vier lange trappen naar Calton Hill op. Wat een adembenemend uitzicht. Het schemert inmiddels en is praktisch niemand op deze heuveltop. Hier staan verschillende monumenten. Het Nelson Monument, Dugald Stewart Monument en het op het Parthenon geïnspireerde National Monument. Dat laatste is traploos, 2 meter hoog en echt een brug te ver voor ons vermoeide reizigers om te beklimmen. Heel verrassend is het straatmeubilair. De bankjes zijn bijna allemaal voorzien van een herdenkingsplaatje. Bijzonder!
Hoera, een uitslaapdag. Dat lukt alleen niet zo wanneer je eenmaal in een ritme zit. Rond 9 uur zitten we fris en fruitig aan het ontbijt. Breakfast wordt inderdaad fast geserveerd in de aangrenzende bistro MP’s. Gezellig ingericht en een verademing vergeleken met de zaal en de opzet in Inverness. Je krijgt automatisch vanzelf thee en toast en mag van de kaart een ontbijtbestelling doen. Knetterverse eitjes. Mmmmm.
Hoho-bus
Klaar om ons in het festivalstrijdgewoel te storten. We besluiten een dagkaartje voor de rode hoho-bus aan te schaffen. Nu kunnen we de hele dag d’rop en d’raf waar we maar willen. Vooral vanavond handig, de bus stopt 50 meter voor het hotel.
Nothing happened here
Onze eerste stop is the Fiddlers Arms aan Grass Market. Neehee, voor koffie! De gastvrouw is heel hartelijk en razendsnel. De steile trap naar pantry en toilet – da’s echt in elke gelegenheid één of twee trappen omlaag – neemt ze met de handen in de hoogte, de voeten in Donald Duck stand en op topsnelheid. We wachten op de klap. Tevergeefs. Speciaal voor ons gaat ze verse koffie zetten. Top! Buiten zie ik het meest fantastische bordje ooit in een stad vol historie. Aan de gevel van deze pub. Jij kunt het rechts bovenaan deze pagina zien.
Morning coffee
Grassmarket, pubs te over
Fringen
We vervolgen de rondrit. De stad, met name de Royal Mile, stroomt nu aardig vol met festivalgangers, feestnummers, theatermakers en suffe toeristen. Waar je ook kijkt, er staan overal groepjes. Jongleren, zingen, dansen, doedelzakken, zwaard vechten, koorddansen, paraderen, knutselen… you name it, they do it. This is Fringe! We stappen uit en wurmen ons door de menigte. Regelmatig moeten we wat ellebogenwerk verrichten om een stapje verder te komen. Maar hé, we zien die mensen toch nooit meer.
Promotiekaartjes ontwijken
Go with the flow
Castle view
De bus, de straten, de parkjes, Arthur’s Seat, zelfs het kasteel, alles is propvol. Om die reden bewaren we ons bezoekje aan Edinburgh Castle voor onze laatste ochtend. We zien de - iedere keer weer – indrukmakende vesting hoog boven de stad uitsteken. De maand augustus is Edinburgh Tattoo maand. Helaas geen kaartje meer te krijgen. Edinburgh Castle de plaats van handeling. We zien de enorme constructies die elke avond aan duizenden mensen een zitplaats moeten bieden. Eng!
Onneembare vesting, dat kasteel
Zie hier, een nuttige tekst aan de gevel
Uitlaatplek voor moeders, kids en studenten
Museum aan Royal Mile, geen tijd voor
Wat een sukkels, die toeristen
Hier wil Viking wel aan zijn eindje komen
Old town
Bij de tijd
Kijk ze klimmen. Pfff.
Imposant wandje
Daar hang je tijdens de Tattoo
Voedertijd
Na heel veel heuveltjes op, heuveltjes af, trapjes op, trapjes af, winkeltjes in, winkeltjes uit, pubs in, pubs uit, bus op, bus af wordt het tijd voor voetjes van de vloer. Terwijl ik de BHS inschuif om een paar supersoft vesten in zwart, kobaltblauw en shocking pink te kopen – tip! – scharrelt Viking Milnes in. Dinertime. Hij vier mini pies en ik de lasagna met zegge en schrijve één takje peterselie.
Super
Op tijd ins Bett want morgen is een georganiseerde dag. Met gids naar Stirling Castle en Loch Lomond. We nemen voorzorgsmaatregelen. Wippen de supermarkt binnen en slaan broodjes, beleg en snoeperij in. Nergens een uur binnenzitten deze keer. Ogen uitkijken en cultuur snuiven.
